दूर प्रभू राहतसे, पाप - पुण्य पाहतसे ।

कर्म-फळा देत    तसे,    करुनिया    जमा ।।२।।

चुकविति हे कर्मबंध, लावुनिया कृष्ण छंद ।

दुर्दैवहि      होत    मंद,    दाविती    सिमा ।।३।।

तुकड्याची मात ऐक, घे गुरुचे बोध-सौख्य ।

तोडी भव - क्लेश दुःख, पुण्य - पथ क्रमा ।।४।।