उठती अनंत रंग ते अंतरी । पाहोनी बाहेरी जगाकडे ॥

कल्पना ओढाळ न राहेचि स्थीर । करी मारामार कामक्रोध ॥

विषय ते पाच लागलेसे मागे । न सुटेचि वेगे लोभ माझा ॥

म्हणेतुकड्यादास करी रे उदास । तोडी मायापाश तारायासी॥