(चाल: हे राष्ट्ररूपिणी गंगे...)

काय कुणाचे नेशी ? अंती तूच गती भोगियशी ॥धृ0॥

सांगति संत गोड उपदेशा दूर तया टाळियशी ।

अनुभव आल्या वेळ नुरे मग जाशिल कोणापाशी ? ॥अंती0 ॥१॥

 संसाराचे वीष गोड हे वाटे क्षणि अपुल्यासी ।

हृताश होशिल या भोगाने दुःखरूप मग होशी ॥ अंती0 ॥२॥

खी - पुत्रादिक पाहति मौजा लावि सगाई खासी ।

लीन इंद्रिये होतिल जेव्हा पळतिल दूर घरासी ॥ अंती 0 ॥३॥

साथ साध रे ! काहि तरी ही वेळ काय खोवियशी ? ।

तुकड्यादास म्हणे प्रभुराया घे धरूनी हृदयाशी ॥ अंती0 ॥४॥