( चाल : बाळा ! जो जो रे ... )

ऐका संतांच्या वचनासी धरूनि बसा हदयाशी ॥ धृ 0॥

अमुचे संत असे ना करिती लोका पुत्रचि देती I

धनही दाखविती जन म्हणती सोडा त्यांची कुरती ॥१॥

कोणी म्हणताती संत भले पावन आम्हा केले ।

होते अंगीचे भुत गेले दावण द्या सांगितले ॥२॥

कोणा दाखविला दृष्टांत येउनिया स्वप्नात ।

सांगे संत तया कानांत उडवा द्र्व्य बहुत ॥३॥

कोणी जन म्हणती संताने शाप दिला रागाने ।

करेले वाटीळे घर त्याने लावियले जादुने ॥४॥

कोणी म्हणताती मन जाणे बोलू नका कपटाने ।

जाळिल शापाने तापाने कितिक मारले याने II५॥

ऐसी समज बहू लोकांची बुद्धी जळली त्यांची ।

नाही ज्ञन तया स्वार्थाची सगळी कावेबाजी ॥६॥

संत न देति कुणा विषयाला भोगाया जनतेला ।

पापे करण्याला जन्माला शोधा शास्त्र - मताला ॥७॥

देती एकचि ते जनतेसी ब्रह्मानंद - पदासी ।

वाहते चिदगंगा हृट्देशी घ्या कळते हे ज्यासी ॥८॥

तुकडयादास म्हणे ते ढोंगी बनती संत विरागी ।

फसवुनि लोकासी बहुरंगी लाविति दास कुसंगी ॥९॥