(चाल : अरे हरि ! प्यालो...)

किति सांगती, संत तुला बोध । सुटेना अजुनि कामक्रोध ॥धृ०।।

काय तुज ठाव, असेल संतांचा ? अवेळी जाशिल रे ! साचा ।

शेवटी कुणी, साथ - संगतीचा नसे, कर शोध अंतरीचा ।

समज मानसी, कोण तू कवणाचा ? सु - सेवक होई संतांचा ॥

कृपा घेउनी, तोडिशि ना नाद । सुटेना अजुनि 0।।१।।

उदरि नवमास, त्रासहि सोसोनी, अचानक पडला या भुवनी ।

स्मरण ते वेळी, केले स्थिर ध्यानी, अता का होशी अभिमानी ?

जन्म पावला, झाला वयमानी, बाळपण खेळण्यास मानी ।

विषय सेविता, किति झाला बद्ध । सुटेना अजुनि 0ll२॥

पुरा मायेत, होउनिया दंग, सेविली विषयांची भांग ।

सुचेना काही, दुःखाचा रंग, धरीला  वृद्धपणी  संग ।

श्वास लागला, पुत्र म्हणे रोग ?, मांडिले बुडग्याने ढोंग ।

काढि येथुनी न तोडिशी   बंध । सुटेना   अजुनि 0।l३।l

जगी मानती, तुच्छ तुला प्राण्या !न होशी हुशार तरि शहाण्या !

मूर्ख बनतोसी, का खोट्या नाण्या, अजुनि अविनाश पाहि प्राण्या !

स्वरुप विसरला, अंतरला कान्हा,अजर अमृत रे ! निज पान्हा ।

दास तुकड्या हा, म्हणे होइ शुद्ध । सुटेना अजुनि0॥४॥