नच वीर कुणी धजे सजे मैदानी । सांगाया दुःख-कहाणी ।।

ना अर्जुन रे हनुमंतादिक कोणी । तुज सवेचि गेले निघुनी ।।

ना वीर शिवा - तानाजी, महाराणा । आवडले ते कळाना ।

जे असती कृणी, गुंग तयांची वाणी । पाडला पेच दुष्टांनी ॥

ये काही बघु नको आता ।

करि मुक्तचि भारतमाता ।

फेड हे  कर्ज    रघुनाथा !

तुकड्यादास गमे हा जीव वाहू तव कार्या । परि दे दर्शन दीना या ।।४।।

                  जीवन जागृती १९४८