का वरी झाकोनिया रडसी । बरि नाही स्थिती ।।धृ०।l

श्रीगुरुसी सोडूनी । धरिली क्षणीक ईच्छा मनी ।

त्वंपदा घे शोधूनी। मग होय मन  अद्वैतीमती ।।१।।

जन्म जन्माचे मळ । आता करि   रे   निर्मळ !

काढी थोर काजळ । राया तूचि  तू    श्रीपती ।।२।।

देव नलगे शोधणे । पहाया न जाणे कानने ।

स्थीर ठेवि  रे   मने ।     सत्चित्तानंदा    गती ।।३॥

का तुझ्या वाचोनिया । जगती असेरे कान्हया ।

दास तुकड्याचि घे मया । शोध हो  आरुढती ॥४॥

                         अनुभव सागर १९३४