(चालः उठा गड्या ! अरुणोदय झाला..)

संसाराचा थाट पहा या बाईलवेड्या लोकांचा ।

मालक म्हणुनी सांगे परि हा धाक वागवी लक्ष्मीचा ॥धृ0॥

फिरतो गरगर जसा भोवरा बोझ शिरावर चिंतेचा ।

शांति जरा अंतरी नसे परि दास खास हा विषयांचा ॥१ ॥

समान हक्काची स्त्री म्हणुनी दावि तमाशा हाटाचा ।

वेडि वाकडी दावी नाटके    गर्व   वाढवी    थाटाचा ॥२॥

होति मुले मग नाच शिकविती बाळ आमुचा हौसेचा ।

बधति घरी लोकांच्या झुंडी दिवस  वाटतो   मौजेचा ॥३॥

निपजे मुलगा नाच्या मग तो बोल दाखवी दैवाचा I

रडे कपाळा हात लावुनी न म्हणे दोष खरा   अमुचा ॥४॥

तुकड्यादास म्हणे वेडयांनो  ! हाल पहा था दुनियेचा ।

बीजा ऐसी फळे निपजती घोक करा  या   वचनाचा ॥५॥