(चालः उठा गड्या ! अरुणोदय झाला...)

ऐश्वर्यांची लाट आलि तरि संतोषाला ढळवू नको ।

भिक्षेची जरि वेळ पातली तेज आपुले मळवू    नको ॥धृ0॥

माफि मागण्या आला खल तरी अविचाराने देउ नको ।

कधी उलट होइल म्हणोनी वार    उरावर    घेउ   नको ॥१॥

योग्य घ्यावया असेल तर तू थांबुनि त्याला ठेवू नको ।

वचन देउनी एक वेळ मग माघारी   कधि   पाहू   नको ॥२॥

तोंड दिले देवाने वदण्या कठोर शब्दे बोलू नको ।

तुकड्यादास म्हणे गुरु - किल्ली वारंवारही खोलू नको ॥३॥