(चाल गळ्यांत माझ्या तूंच जिवलगा..)

तुझेच रुपडे आजवरी मी पाहत आलो हरी !

का पाठवशी तोंड फिरवुनी, दगड पुजाया दुरी ? ॥ध्रु।।

वृक्ष वेलि अणि नदिकाठी मी तुज ध्यानी पूजिले ।

गंध-फुलांनी, घंटि धरोनी, कधीच ना रमविले ।।

अनुभव आला जिवास माझ्या सर्व व्यापला हरी ।

दिसेल जे जे तूच तूच रे !   हीच    अनुभुती   खरी ॥१॥

हृदय न जाते आजहि तिकडे, पंथ-पक्ष पाहावया ।

दिसेल जे जे सर्व प्रभु ! तू, हीच साक्ष  अजुनिया ।।

तुकड्यादासा जगत् ब्रम्ह हे,    विश्वासह   अंतरी l

भेटण्यास मन उत्सुक असते,असत्य ना तिळभरी ।।२॥

                  श्रीगुरुदेव मासिक जून १९५५