(चालः बंसिका बजाना छोड़ दे..)

तिळतीळ तूटे जिव माधवा ! मन पाहतसे तव वाट ।।धृ०।।

काय कुणा सांगावे असले, होऊ नये ते सगुणा ! झाले ।

घाबरले मन जिवना भ्याले ।

अपुलेही परके पाहण्याचा, दिसतो सगळा थाट रे ।। मन 0।।१।।

कष्टही करुनी न मिळे खाया, सत्य असो न मिळे बोलाया ।

काय करा न कुणी सांगाया ।

रहा,मरा,कुणि काहि करा हे झाले सगळ्या पाठ रे ।। मन 0।।२।।

मी कोणास्तव न कळे कोणा, स्वार्थ सुखाला जो तो शहाणा ।

मानास्तव डुलवितात माना ।

का रे अशि ही वेळ पातली, कधि फिरते ही लाट रे ।। मन 0।।३॥

चिनभिन दिसते नगर बिचारे, प्रेम नसे, भयभीतचि सारे ।

काय पुढे होई न पता रे ।

तुकड्यादास म्हणे येई तुज धरिले मनाशी दाट रे ।। मन 0।।४॥