( चाल : पंढरीनाथा ! झडकारि . . . )

शिव पार्वतिला बोलूनि गेला अमरपुरीची कथा । 

योगिजन तन्मय होती सदा ।। धृ० ॥ 

कुंडलिनी जंव जागृत करुनी , ऊर्ध्व दृष्टि अंतरी वळवुनी ।

सत्रावीचा अमृतसाठा , भ्रमरगुंफेचा धरि वरवंठा । 

ब्रह्मांडी मग पोहचवि प्राणा , लावि समाधी त्या निजस्थाना । समभावाने अखंड निजरुप, भोगित योगी उन्मनि सुखदा॥१॥

मानव जंव हे निजरुप साधी , अखंड भोगी सहज - समाधी ।

विश्वरुपाचे दर्शन करुनी , सदा करी व्यवहारहि ज्ञानी ।

राज्यपदाला प्रारब्धाने , भोगुनि राही हा निजज्ञाने ।

तुकड्यादास म्हणे या वचना, विसरु नका हे सांगा सुजना॥२॥

           - सेवाश्रम - वडी , दि . २० - ११ - १९५४