कळते पण मन का न वळे? कळते पण ॥|धृ०॥।

वेद-विधी, शास्त्रे जरि पढला, पंडितभाव उगा खवळे ।|१।।

श्रुती, शास्त्र हे शब्द विनोदी, वेदांती भवधारि पळे ।।२॥।

साधन, आसन केले कितिही, दृढ कर्माविण ते न फळे ।।३।।

सुसंगतीविण व्यर्थ विरागी, स्वतंत्रपण ते जागि जळे ।।४॥|

जोबवरि लीनपणा नच आला, तोवरि भक्ती भूल गिळे ।।५ ।।

तुकड्यादास म्हणे विण केल्या, यम-दंडा सुखवार मिळे ।।६।।