(चालः आळशा तुजभोवती....)

हिन्द पुत्रा जाग तू, घर चारि बाजुनि चेतले ।

धर्म जातो, देश जातो, अनुभवूनी  पाहिले l।धृ०।।

मोह दाबुनिया धनाचा, धर्म सोडा बोलती ।

लाखो, करोडो बहकले, जातात अजुनीही खुले ।।१।।

हेरगिरि करण्या कितीतरी, तरुण सापडती तया ।

देश पोखरला असा, ते    शत्रु   बनती    आपुले ।।२।।

धान्य जाते, रक्त जाते, तरूण-तरुणी किति असे ।

हाभाळ तरि ये शुध्दिवरी, हे पहा तरी जे ऐकिले ।।३॥

क्षणाची काळजी, ज्यांच्यावरी अम्ही सोपली।

सोह  सत्तेचा    तया,   ते    आंधळे  आंधाळले ॥४॥

क्रांन्ति करि आता तरी, झोपू नको हे आळशा !

दास तुकड्या सांगतो, जगणे तरी शिक चांगले ।।५॥