(चाल : उठा गड्या अरुणोदय झाला...)

चाल प्रकाशाकडे मानवा, तिमिराधातुनी ऊठ पुढे ।

मृत्यूच्या जबड्यात राहशील, तरी पेटतील सर्व मढे ॥धृ०।।

सत्य समजुनीअसत्य त्यागी, हीच साधना नित्य करी ।

वो ऊ दे जरि चुकाहि घडल्या, पुन्हा न हो याद करी ।।१।।

मृत प्राशन करि ज्ञानाचे, सुसंगतीचा मोह धरी ।

लेसाराचे सुख - दुःख हे, मृगजळ समजी  वरी - वरी ॥२।।

कचि राहो समाधान तुज, जी सेवा निष्काम घडे ।

तुकड्यादास म्हणे त्या मार्गे, उध्दरुनी  जाऊ   सगळे ॥३॥