( चाल : पटातटाला फोडूनि ... )

शक्ति नसे सत्संकल्पाची भीक मागतो हरी !

देई मज निर्भयता अंतरी ॥धृ0॥ 

अनेकदा वाटले जरी मी तुझाच सेवक असे !

तरी तव कार्य न मुळी होतसे ॥

मलाच किर्ती मलाच सत्ता मलाच धन घेऊ दे !

भक्त मी तुझा फक्त म्हणवू दे ॥

अपुल्या इंद्रियापूर्तीसाठी तुला भजे मी सदा I

असा जीव जगजाहीर हा गधा ॥

( अंतरा ) हे रुचेल का तुज ? संशय मज येतसे ।

परि मन नावरते सांग करावे कसे ?

हे कळते दिसते शक्तिच अंतरी नसे ।

कसे घडावे ? सांग माउली ! विचार याचा करी !  देई मज0 ॥१॥

मोह घडिघडी भुरळ पाडितो झुरळ उडावा तसा ।

कुणी ही पाठविली अवदसा ॥

वाचन अथवा संतसमागम धरुनि करी साहसा ।

उडे मन पतंग गगनी जसा ॥

किती वेळ पकडावे मन हे ? लवचिक सुटुनी पळे ।

अहो ! अम्हि नेत्र असुनि आंधळे ॥

( अंतरा ) कधि येते वैराग्याचे भरते उरी ।

ढळढळा अश्रूही येती नयनांतरी ।

थरथरे अंग - प्रत्यंग आत बाहिरी ।

जरा क्षणाचा वेळ न जाता येइच भोगावरी I देइ मज0॥२॥

किती वेळ रे हरी ! करावे पागलपण हे असे ?

लोक हसतात पाहुनी कसे ॥

हसो बिचारे मानु न त्याचे पण फळ तरि येउ दे ।

स्वाद हा जिवभावा सेवु दे ॥

मज वाटे सततचा तुझा आनंद हृदयि राहु दे ।

अमरसुख याच देहि पाहु दे ॥

( अंतरा ) दे शक्ति - बुध्दि - प्रीयता - नम्रता मुला ।

या साठिच तुज हा देह असे अर्पिला ।

धड इकडे ना धड तिकड़े न करी मला ।

तुकड्यादासा निराश न करी दिव्य दृष्टि दे खरी । देइ मज निर्भयता अंतरी ॥३॥