( चाल : हटातटाने पटा रंगवूनि ... )

सोड सोड बा भारतवर्षा ! लाड रुढीचा अता ।

उभा हो घेऊनि कर्तव्यता ॥धृ0॥

राष्ट्रधर्म हा विसरूनि सगळा घेसि लोभ करतळी I

जासि बघ परराष्ट्राला बळी ॥

विसरशील मग देवपूजा ती संध्या  - तिर्थाटने ।

थाटतिल परराष्ट्रे पाहुणे ॥

परधर्माचा जोर पडे मग सत्तेच्या बाजुने ।

हारपे संस्कृतिचे ठेवणे ॥

( अंतरा ) मठ - तीर्थ - मंदिरे धुळीस ही मिसळती ।

स्वार्थ - भोगवादी लाटा जै उसळती I

आपुल्या बळाने असुरजना कुचलती ।

कय वाजवित बसला अपुले जुने तुणतुणे वृथा ?

उभा हो घेऊनि कर्तव्यता ॥१॥

जाति - पंथ संप्रदाय सगळे ठेव कोंडुनी घरी ।

भारतीय म्हणुनि बंधुता धरी I

उणा न ठेव कुणा सुखाने राव - रंक् सम करी ।

उंच निच भाव मुळातुनि हरी ॥

प्रेम न्याय अणि चारीत्र्याने श्रमनिष्ठेने करी I

गाव - गाव हे तीर्थ भूवरी ॥

( अंतरा ) घे स्वावलंबना करी वीरपूजना I

सेवेने सुखवी दीन दुःखिता जना I

समुदाय - भावना बिंबू दे जीवना I

तुकडयादास म्हणे तरि होइल सत्संगे सफलता I

उभा हो घेउनि कर्तव्यता ॥२॥