(चालः उठा गडा अरुणोदय झाला...)

जगत्चालका ! जगनिर्मात्या तू आधारचि जगताचा ।

संरक्षण करण्यास दिले ज्या तपास कर तरि ये त्याचा ॥ धृ0॥

तुझ्या नादि जी जनता होती दैवि शक्ती ही म्हणुनिया ।

झाला हास पुरा सगळ्यांचा   धर्मचि    गेला    रे    वाया ॥१॥

असुर वर्तनी जनता झाली मास - मदिरादिक खाती ।

चोरी जारी    गुंडपणाने    गरिबांना     छळतात    अती ॥२॥

केविलवाणी गति सर्वांची निर्भय कुणी पुढे ये ना ।

पोटापाण्याच्या चिंतेने भितीच रे ज्यांना त्यांना ॥३॥

वरिष्ठ सगळे चढी - बढीस्तव मानवता ही सोडोनी ।

स्वार्थासाठी पाप कराया जरा  न   लपती   बघ   कोणी ॥४॥

सत्तेसाठी भावुक गर्दी महापूर हा जणू आला ।

अपुला परका ओळख नुरली आदर नाहि कुणा कुठला ॥५॥

भर दिवसाही खून दरोडे करुनीही कुणि सुटताती ।

सजन भोळे गरिब शेतकरि यांची  फजीती   अनगिनती ॥६॥

कधि येशील पाहण्यास अशा या अंदाधुंद तमाशाला I

तुकडयादास म्हणे आम्हि अपुले सुधरू भरवसा हा नुरला ॥७॥