जग उदास त्या लागी । जो की प्रेमाचा विरागी ॥

वैराग्याचे चर्मासन । वरी बसे संत जाण ॥

निजज्ञानाची माळ । जपे सदा सर्वकाळ  ॥

काळ जातसे चिंतने । भाव भक्तीच्या मार्गाने  ॥

तुकड्या म्हणे भेटा त्यासी । चुके चौऱ्यांशीची फाशी ॥