दवडु नको रे ! रत्न गवसले, दगडाचे पोटी ।

पाहि दगड शोधुनी, लाव संधान तनूकाठी ।|धृ०।।

शरिराचे शरिरात शोधुनी, आत शरिर पाही ।

आंतर शरिरी नेत्र प्रगटती, किति देऊ ग्वाही ।।९ ।।

तोचि नेत्र पाहता उमेचा, वर शंकर धाला ।

त्रैलोक्याचे जहर प्राशिता, भय नाही त्याला ।।२॥।

नेत्राचे बिंदुले शोधता, हरपे मन-दृष्टी।

जोवरि न मिळे नेत्नि नेत्रिया तोवरि तू कष्टी ।।३।॥।

सोड पाश हा धर्म-कर्म-संस्कार खटाटोपी ।

पाहि गड्या ! डोळ्याचा डोळा प्रगट दिसे आपी ।।४ ।।

धन्य धन्य ते गुरुराज, वेभवी स्वरूपाचे ।

तुकड्यादासा दिला ठाव, नित तत्‌-स्वरूपी नाचे ।1५ ।।