वेळ पातली, न पाहवे डोळा, न कर्णी ऐकू ये चाळा।
वेळ पातली, न पाहवे डोळा, न कर्णी ऐकू ये चाळा।
जीभ बोबडी, शब्द गुंग झाले, कंठ खरखरा स्वरी चाले ।
कफाची हली, वपू-रोग जडले, धैर्य हे देहातुनि गळले।
स्मरण राहिना, वृत्ति क्षणि भंगे।। काळ ये०।।१॥।
वेळ ही अशी, न्यावया उभी झाली, वासना पुनर्जन्म व्याली।
वाटते असे, असे सांगवेना, संशय होति उभे नाना।
गती कोणती, होईल या प्राणा? परी भरवसा तुझा सजना!।
पुरा वाटतो, काळ कंठवेना, ऐक बा ! दीनाची करुणा ।
काय पाहतो? घे करुणा वेगे ।। काळ ये०।|।२॥।
ब्रीद हे तुझे, तुझे सांगवेना, धावसी भक्तांच्या कामा)
ऐकली स्तुती, स्तुती भक्तवाणी, ब्रीद रक्षितो चक्रपाणी।
अभागी पुरा, न धावसी म्हणुनी, ऐक बा! शब्द तरी कर्णी।
चित्रपट उभे, काळाचे झाले, बंट् इंद्रिये श्वास डोले।
उसळतो वरी, वरी प्राण जागे ।। काळ ये ०॥|३॥।
किती पाहसी, पाहसी वेळ करुनी ?कि नेईल काळ असा धरुनी?
कोण आडवे, येईल मग स्मरणी? न्यावया पद्पंकज भुवनी?
तुझ्या श्रीहरी, श्रीहरी! सांग वेगे, दास तुकड्या चरणी लागे ।
स्वस्थ का उगा ॥ काळ ये०ाडे॥