तटस्थली वृत्ति एकाचे चिंतनी । रंगली रंगणी उल्हासाच्या ॥

नावडे साजिरे जगाचे वैभव । अहंतेचा भाव गळुनी गेला ॥

भोजनी शयनी सद्गुरुचे ध्यान । तयावीण क्षण जाऊ नेदी ॥

तुकड्यादास म्हणे आर्त तोचि खरा । ज्याचा प्रेम-झरा गुरु झाला ।।