कांतिचिया सुखा हा होय बंदर । फिरे वारंवार भोवताली ॥

कर्म धर्म सारे सोडले गंगेसी । मानी बाईलेसी देवासम  ।

धैर्य गमाविले धना खाक केले । स्त्रीयेसाठी झाले चिंताचूर ।।

तुकड्यादास म्हणे जळो हा संसार । आम्हा नाही प्यार ऐसियाचा ॥