झोप ही काळाची बहीण सावत्र ।                                      अरत्र परत्र नाश करी  ॥

आळसे नागवी काम पाश मोह ।                            विषयांचा स्नेह लोळ घाली ॥

करू न दे भक्ति,पूजा योगाभ्यास ।                                सदा लावी ध्यास कुकर्माचा ॥

तुकड्यादास म्हणे जे झोप सोडती ।                              तेचि खरे जाती ब्रह्मानंदी ॥