सोडोनिया नेवो अंगाचे धोतर । तरी आम्हावर दुःख नये ।॥

अभंगाचे पान जरा विसरले । तरि दुःख भले होय आम्हा ॥

वाटे जीवप्राण धन की दौलत । लोभ हा सुटत नाही माझा ॥

तुकड्यादास म्हणे पुरवणी झाली। कागदी लिहिली तृप्ति माझी ॥