ज्ञानामृत अंजन त्या नेत्री, नाशे पडळचि मोहाचे ।

षडविकार॒ अंतरिचे नासुनि, प्रेम मिळे परमार्थाचे ।।१।|

गुरु-वचनी विश्‍वास धरुनी, किति तरले, तरती जगती |

देव-क्रषी गुरुच्याचि प्रसादे, भव तरले निर्भयी साचे ।।२॥|

तूकड्यादास म्हणे गुरुज्ञाने, प्रभूचे रुप हृदयीच मिळे ।

जळेल तम-अज्ञान मतीचे, मन॒ रंगी हरिच्या नाचे ।1३॥|