येशिल ना शेवटी तू, गुरुराया ! धावुनी ।

जव नेती ओढुनीया, मम प्राणा काढुनी ॥|धृ०।॥।

मरण्याचे संकटाला, नच कोणी आपुले ।

देशिल ना साथ ते तू, शिरि धरुनी कर भले ।।१॥।

जन म्हणती- लवकरी या, काढाना आतुनी ।

मग रचती ना चिता या, देहासी निजवुनी।।२॥।

कुणि म्हणती- ठिक झाले, काळाने ओढला ।

म्हणशिल ना - मीच नेला, माझा हा तान्हुला ।।३॥।

तुकड्याची प्रेम- भक्ती, भोळी चहुबाजुंनी ।

परि अंती ध्यान लागो, गुरु स्मरणी रंगुनी ।।४॥।